ขมิ้นชัน มีประโยชน์ต่อสุขภาพ

ขมิ้นชัน มีประโยชน์ต่อสุขภาพ ไม่คุ้นเคยกับขมิ้น? แม้ว่าคุณอาจไม่มีขวดเครื่องเทศในตู้ของคุณ แต่ก็เป็นไปได้ว่าคุณคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว นี่คือสิ่งที่ทําให้มัสตาร์ดและแกงกะหรี่มีสีสันสดใส ในขณะที่นอกจากนี้ที่ดีในอาหารที่ต้องการสีทองที่ขมิ้นยังมีคุณสมบัติต้านการอักเสบที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพของคุณ นักกําหนดอาหารที่ลงทะเบียน Nicole Hopsecger, RD, หารือเกี่ยวกับประโยชน์มากมายขมิ้นชันและแบ่งปันคําแนะนําเกี่ยวกับวิธีการรวมขมิ้นชันในชีวิตประจําวันของคุณ ขมิ้นชัน มีประโยชน์ต่อสุขภาพ อย่างไร

ขมิ้น คืออะไร?

ขมิ้นเป็นเครื่องเทศที่มาจากรากของพืช curcuma longa ซึ่งเป็นไม้ยืนต้นในตระกูลขิง สารออกฤทธิ์ที่สําคัญของมันคือเคอร์คูมิน. “เคอร์คูมินให้ขมิ้นที่มีสีเหลือง” Hopsecger “แต่ระวัง: มันคราบง่าย. พยายามอย่าเอามันมาใส่เสื้อผ้าของคุณ!”

ขมิ้นชันขมิ้นชันอยู่ในประโยชน์ของเคอร์คูมิน. เคอร์คูมินมีสารต้านอนุมูลอิสระและคุณสมบัติต้านการอักเสบ นักวิจัยกําลังตรวจสอบว่ามันอาจช่วยโรคที่การอักเสบมีบทบาท – จากโรคข้ออักเสบไปจนถึงลําไส้ใหญ่บวมเป็นแผล

ขมิ้นชันมีประโยชน์ต่อสุขภาพอย่างไร

เครื่องเทศซึ่งง่ายต่อการเพิ่มลงในสมูทตี้และแกงกะหรี่แสดงให้เห็นถึงคํามั่นสัญญาเมื่อพูดถึงประโยชน์ต่อสุขภาพดังต่อไปนี้

ลดการอักเสบ

สําหรับเงื่อนไขเรื้อรังที่การอักเสบเริ่มส่งผลกระทบต่อเนื้อเยื่อในร่างกายของคุณ, การขมิ้นชันอาจเป็นประโยชน์ ในการศึกษาหนึ่งของผู้ป่วยที่มีลําไส้ใหญ่บวม ulcerative, ผู้ที่เอา 2 กรัมของเคอร์คูมินต่อวันพร้อมกับยาตามใบสั่งแพทย์มีแนวโน้มที่จะอยู่ในการให้อภัยกว่าผู้ที่ใช้ยาเพียงอย่างเดียว “มันไม่จําเป็นต้องช่วยอะไรในระหว่างการลุกเป็นไฟ แต่อาจช่วยยืดเวลาการให้อภัยได้” Hopsecger

ปรับปรุงหน่วยความจํา

การทดลองทางคลินิกอื่นพบว่า เคอร์คูมิน 90 มิลลิกรัมถ่ายวันละสองครั้งเป็นเวลา 18 เดือนช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพหน่วยความจําในผู้ใหญ่ที่ไม่มีภาวะสมองเสื่อม นักวิจัยคิดว่าการลดการอักเสบของสมองและคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระของเคอร์คูมินทําให้ประสาทความรู้ความเข้าใจลดลงน้อยลง ซึ่งเป็นความสามารถในการคิดและเหตุผล” Hopsecger “เคอร์คูมินอาจมีบทบาทในการป้องกันการพัฒนาของโรคอัลไซเมอร์ — อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นพื้นที่ที่เราต้องการการวิจัยเพิ่มเติม

ลดอาการปวด

ขมิ้นชันยังมีรากลึกทั้งในการแพทย์แผนจีนและอายุรเวทสําหรับการรักษาโรคข้ออักเสบ. วิจัยชี้ให้เห็นว่า การใช้สารสกัดจากขมิ้นชันอาจลดอาการปวดจากโรคข้อเข่าเสื่อม, แม้ว่าการศึกษาเพิ่มเติมยังจําเป็น.

“แต่ฉันจะไม่พึ่งพาอาหารเสริมเคอร์คูมินเพียงอย่างเดียว” Hopsecger “การจัดการทางการแพทย์ควรมาก่อน”

ต่อสู้กับอนุมูลอิสระ

ขมิ้นชันมีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระ และการศึกษาหนึ่งแสดงให้เห็นว่า มันอาจปกป้องร่างกายของคุณจากอนุมูลอิสระ โดยการทําให้เป็นกลางพวกเขา การศึกษาอื่นแสดงให้เห็นว่า ผลต้านอนุมูลอิสระของขมิ้นชันยังอาจช่วยกระตุ้นการทํางานของสารต้านอนุมูลอิสระอื่น ๆ.

ลดความเสี่ยงของโรคหัวใจ

ด้วยความสามารถในการช่วยลดการอักเสบและการเกิดออกซิเดชัน ขมิ้นสามารถลดความเสี่ยงของโรคหัวใจ.

การศึกษาแสดงให้เห็นว่า ขมิ้นชันอาจช่วยย้อนกลับกระบวนการโรคหัวใจ. ในผู้ใหญ่วัยกลางคนและผู้สูงอายุที่มีสุขภาพดีที่ทานผลิตภัณฑ์เสริมอาหารเคอร์คูมินเป็นเวลา 12 สัปดาห์ การผลิตเยื่อบุผนังหลอดเลือดแบบต้านทานซึ่งมีบทบาทสําคัญในความดันโลหิตสูงก็เพิ่มขึ้น

การศึกษาอื่นติดตาม 121 คนที่ได้รับการผ่าตัดบายพาสหลอดเลือดหัวใจ ไม่กี่วันก่อนและหลังการผ่าตัดกลุ่มที่ทานเคอร์คูมิน 4 กรัมต่อวันพบว่ามีความเสี่ยงลดลง 65% ที่จะมีอาการหัวใจวายในโรงพยาบาล

ขมิ้นชัน ยังอาจเป็นประโยชน์เมื่อใช้พร้อมกับยาสําหรับการจัดการระดับคอเลสเตอร์  วิจัยแสดงให้เห็นว่า เคอร์คูมินมีความปลอดภัย และอาจปกป้องผู้ที่มีความเสี่ยงต่อโรคหัวใจ โดยการลดระดับของคอเลสเตอรอลบางระดับ แม้ว่าจําเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อดูว่ามากและสิ่งที่ชนิดที่มีประสิทธิภาพ.

ช่วยต่อสู้กับภาวะซึมเศร้า

หากคุณมีภาวะซึมเศร้าโปรตีนที่เรียกว่าปัจจัย neurotrophic ที่ได้จากสมอง (BDNF) จะลดลงและฮิบโปของคุณซึ่งช่วยในการเรียนรู้และความจําเริ่มหดตัว การศึกษาแสดงให้เห็นว่า เคอร์คูมินสามารถเพิ่มระดับ BDNF และอาจย้อนกลับการเปลี่ยนแปลง.

การศึกษาอื่นแสดงให้เห็นว่า เคอร์คูมินมีประสิทธิภาพพอ ๆ กับ fluoxetine (Prozac) ในการลดอาการของภาวะซึมเศร้า. เคอร์คูมินอาจเพิ่มระดับของเซโรโทนินและโดปามีน — ซึ่งเป็นสารเคมีในสมองของคุณที่ควบคุมอารมณ์และการทํางานอื่น ๆ ของร่างกาย

ช่วยป้องกันโรคมะเร็ง

เคอร์คูมินอาจมีผลต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาของมะเร็ง การศึกษาชิ้นหนึ่งซึ่งมุ่งเน้นไปที่มะเร็งลําไส้ใหญ่และทวารหนักพบว่าจํานวนรอยโรคในลําไส้ใหญ่ลดลง 40% ในผู้ชาย

แนะนำ : คุณกำลังเผชิญกับภาวะซึมเศร้าอยู่หรือไม่

บทความโดย : ufabet777 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *