มะเร็งเม็ดเลือดขาว หรือ ลูคีเมีย เป็นคำที่กว้างสำหรับมะเร็งของเซลล์เม็ดเลือด ชนิดของมะเร็งเม็ดเลือดขาวขึ้นอยู่กับชนิดของเซลล์เม็ดเลือดที่กลายเป็นมะเร็ง และไม่ว่าจะเติบโตเร็วหรือช้า มะเร็งเม็ดเลือดขาวเกิดขึ้นบ่อยที่สุดในผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า 55 ปี แต่ก็เป็นมะเร็งที่พบบ่อยที่สุดในเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปีเช่นกัน
มะเร็งเม็ดเลือดขาวมักจะเริ่มต้นในเซลล์ในไขกระดูก เซลล์ได้รับการเปลี่ยนแปลงและกลายเป็นเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดหนึ่ง เมื่อเซลล์ไขกระดูกผ่านการเปลี่ยนแปลงของมะเร็งเม็ดเลือดขาว เซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวอาจเติบโตและอยู่รอดได้ดีกว่าเซลล์ปกติ เมื่อเวลาผ่านไป เซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวจะรวมตัวกันหรือยับยั้งการพัฒนาเซลล์ปกติ อัตราที่มะเร็งเม็ดเลือดขาวดำเนินไปและวิธีที่เซลล์แทนที่เซลล์เลือดปกติและเซลล์ไขกระดูกจะแตกต่างกันไปตามมะเร็งเม็ดเลือดขาวแต่ละประเภท
หลังจากการวินิจฉัยและรักษา ผู้ป่วยมะเร็งเม็ดเลือดขาวจำนวนมากจะมีชีวิตที่ดีและมีคุณภาพเป็นเวลาหลายปี คุณอาจพบว่าการรู้จักโรคนี้มากขึ้นและการรักษาสามารถช่วยให้คุณรับมือได้
มะเร็งเม็ดเลือดขาว คืออะไร?
มะเร็งเม็ดเลือดขาวเป็นมะเร็งในเลือด โดยมีการเติบโตอย่างรวดเร็วของเซลล์เม็ดเลือดผิดปกติ การเจริญเติบโตที่ไม่สามารถควบคุมได้นี้เกิดขึ้นในไขกระดูกของคุณ ซึ่งเลือดในร่างกายของคุณส่วนใหญ่ถูกสร้างขึ้น เซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวมักจะเป็นเซลล์เม็ดเลือดขาวที่ยังไม่เจริญเต็มที่ (กำลังพัฒนา) มะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะมาจากคำภาษากรีกสำหรับ “สีขาว” (leukos) และ “เลือด” (haima)
มะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่เหมือนกับมะเร็งชนิดอื่นๆ โดยทั่วไปแล้วมะเร็งเม็ดเลือดขาวจะไม่ก่อตัวเป็นก้อน (เนื้องอก) ที่แสดงขึ้นในการทดสอบภาพ เช่น เอ็กซ์เรย์หรือซีทีสแกน มะเร็งเม็ดเลือดขาวมีหลายประเภท บางชนิดพบได้บ่อยในเด็ก ในขณะที่บางชนิดพบได้บ่อยในผู้ใหญ่ การรักษาขึ้นอยู่กับชนิดของมะเร็งเม็ดเลือดขาวและปัจจัยอื่นๆ
มะเร็งเม็ดเลือดขาวส่งผลต่อร่างกายของฉันอย่างไร?
การมีเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวมากเกินไปและมีเซลล์ปกติน้อยเกินไปนั้นเป็นอันตรายต่อสาเหตุหลายประการ:
- เซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้คุณมีสุขภาพแข็งแรง
- เซลล์เม็ดเลือดปกติมีพื้นที่น้อยมาก และสนับสนุนการเจริญเติบโตและเพิ่มจำนวนภายในไขกระดูกของคุณ เนื่องจากเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวจะแซงหน้าพวกมัน
- เซลล์เม็ดเลือดแดงน้อยลง เซลล์เม็ดเลือดขาวที่แข็งแรง และเกล็ดเลือดถูกสร้างขึ้นและปล่อยเข้าสู่กระแสเลือดของคุณ ส่งผลให้อวัยวะและเนื้อเยื่อของร่างกายไม่ได้รับออกซิเจนที่จำเป็นต่อการทำงานอย่างเหมาะสม นอกจากนี้ ร่างกายของคุณจะไม่สามารถต่อสู้กับการติดเชื้อหรือก่อให้เกิดลิ่มเลือดได้เมื่อจำเป็น
มะเร็งเม็ดเลือดขาวมีอาการอย่างไร?
อาการบางส่วนขึ้นอยู่กับชนิดของมะเร็งเม็ดเลือดขาว ตัวอย่างเช่น หากคุณมีมะเร็งเม็ดเลือดขาวรูปแบบเรื้อรัง คุณอาจไม่มีอาการที่เห็นได้ชัดเจนในระยะเริ่มแรก
อาการและอาการแสดงทั่วไปของมะเร็งเม็ดเลือดขาว ได้แก่:
- เหนื่อยง่าย เหนื่อยง่าย
- มีไข้หรือเหงื่อออกตอนกลางคืน
- ติดเชื้อบ่อย
- หายใจถี่
- ผิวสีซีด
- การลดน้ำหนักที่ไม่ได้อธิบาย
- ปวดกระดูก / ข้อหรือความอ่อนโยน
- ปวดหรือรู้สึกอิ่มใต้ซี่โครงด้านซ้าย
- ต่อมน้ำเหลืองโตที่คอ ใต้วงแขน ขาหนีบหรือกระเพาะอาหาร ม้ามหรือตับโต
- ช้ำและเลือดออกง่าย รวมถึงเลือดกำเดา เลือดออกตามไรฟัน ผื่นที่ดูเหมือนจุดสีแดงเล็กๆ ในผิวหนัง (petechiae) หรือผิวหนังเป็นสีม่วง/คล้ำ
สาเหตุของมะเร็งเม็ดเลือดขาวคืออะไร?
มะเร็งเม็ดเลือดขาวเริ่มต้นเมื่อ DNA ของเซลล์เดียวในไขกระดูกของคุณเปลี่ยนแปลง (กลายพันธุ์) ดีเอ็นเอคือ “รหัสคำสั่ง” ที่บอกเซลล์ว่าเมื่อใดจะเติบโต พัฒนาอย่างไร และเมื่อไรจะตาย เนื่องจากการกลายพันธุ์หรือข้อผิดพลาดในการเข้ารหัส เซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวจึงเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ เซลล์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากเซลล์กลายพันธุ์ดั้งเดิมก็มี DNA ที่กลายพันธุ์เช่นกัน
นักวิทยาศาสตร์ไม่ทราบว่าอะไรเป็นสาเหตุให้เซลล์ที่กำลังพัฒนาเหล่านี้กลายพันธุ์ พวกเขาสามารถระบุการกลายพันธุ์ทั่วไปบางอย่างที่ผู้ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดต่างๆ
มะเร็งเม็ดเลือดขาวได้รับการรักษาอย่างไร?
การรักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวขึ้นอยู่กับชนิดของมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่คุณเป็น อายุและสุขภาพโดยรวมของคุณ และหากมะเร็งเม็ดเลือดขาวได้แพร่กระจายไปยังอวัยวะหรือเนื้อเยื่ออื่นๆ
การรักษาทั่วไปมักประกอบด้วยสิ่งต่อไปนี้:
- เคมีบำบัด: เคมีบำบัดเป็นรูปแบบการรักษามะเร็งเม็ดเลือดขาวที่พบได้บ่อยที่สุด มันเกี่ยวข้องกับการใช้สารเคมีเพื่อฆ่าเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือป้องกันไม่ให้เซลล์เหล่านี้ทวีคูณ ในระหว่างการรักษา คุณอาจได้รับสารเคมี (ยา) เช่น ยาเม็ด การฉีดเข้าเส้นเลือดหรือการฉีดใต้ผิวหนังของคุณ โดยปกติ คุณจะได้รับยาเคมีบำบัดร่วมกัน
- การบำบัดด้วยภูมิคุ้มกัน (การบำบัดทางชีววิทยา): การรักษานี้ใช้ยาบางชนิดเพื่อเพิ่มระบบการป้องกันของร่างกาย – ระบบภูมิคุ้มกันของคุณ – เพื่อต่อสู้กับโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว การบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันช่วยให้ระบบภูมิคุ้มกันของคุณระบุเซลล์มะเร็งและผลิตเซลล์ภูมิคุ้มกันมากขึ้นเพื่อต่อสู้กับเซลล์เหล่านั้น
- การรักษาแบบกำหนดเป้าหมาย: การรักษานี้ใช้ยาที่ออกแบบมาเพื่อโจมตีส่วนเฉพาะของเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาว (เช่น โปรตีนหรือยีน) ที่ทำให้เซลล์เม็ดเลือดปกติ การรักษาแบบเจาะจงเป้าหมายอาจป้องกันเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่ให้ทวีคูณ ตัดการจัดหาเลือดของเซลล์ หรือฆ่าเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวโดยตรง การบำบัดแบบกำหนดเป้าหมายมีโอกาสน้อยที่จะเป็นอันตรายต่อเซลล์ปกติ ตัวอย่างของยารักษาเป้าหมายรวมถึงโมโนโคลนัลแอนติบอดีและสารยับยั้งไทโรซีนไคเนส
- การรักษาด้วยรังสี: การรักษานี้ใช้ลำแสงพลังงานสูงหรือรังสีเอกซ์เพื่อฆ่าเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือหยุดไม่ให้เติบโต ในระหว่างการรักษา เครื่องจะส่งรังสีไปยังจุดที่แน่นอนในร่างกายของคุณซึ่งเซลล์มะเร็งอยู่หรือกระจายรังสีไปทั่วร่างกายของคุณ การกระจายรังสีไปทั่วร่างกายอาจเกิดขึ้นก่อนการปลูกถ่ายเซลล์เม็ดเลือด
- การปลูกถ่ายเซลล์เม็ดเลือด (สเต็มเซลล์หรือการปลูกถ่ายไขกระดูก): การรักษานี้จะแทนที่เซลล์ที่สร้างเม็ดเลือดที่เป็นมะเร็งที่ฆ่าโดยเคมีบำบัดและ/หรือการฉายรังสีด้วยเซลล์เม็ดเลือดใหม่ที่มีสุขภาพดี ผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพของคุณอาจลบเซลล์ที่มีสุขภาพดีเหล่านี้ออกจากเลือดหรือไขกระดูกของคุณก่อนทำคีโมและการฉายรังสี หรืออาจมาจากผู้บริจาค เซลล์ใหม่ที่แข็งแรงจะเพิ่มจำนวนขึ้น ก่อตัวเป็นไขกระดูกและเซลล์เม็ดเลือดที่กลายเป็นเซลล์เม็ดเลือดแดง เซลล์เม็ดเลือดขาว และเกล็ดเลือดที่ร่างกายต้องการ
- การบำบัดด้วย T-cell ของ Chimeric antigen receptor (CAR): เป็นการบำบัดแบบใหม่ที่ใช้ T-cells ที่ต่อสู้กับการติดเชื้อในร่างกายของคุณ (T-cell หรือ T-lymphocyte เป็นเซลล์ภูมิคุ้มกันชนิดหนึ่ง) สร้างวิศวกรรมเพื่อต่อสู้กับเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาว และใส่กลับเข้าไปในร่างกายของคุณ
นอกจากนี้ยังมีการทดลองทางคลินิกเพื่อทดสอบการรักษามะเร็งแบบใหม่ ชั่งน้ำหนักผลประโยชน์และความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นจากการลงทะเบียนเข้าร่วมการทดลองทางคลินิกกับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพของคุณ
สาระน่ารู้ : อาการอ่อนเพลียเรื้อรัง เป็นอย่างไร?
บทความโดย : แทงบอลออนไลน์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *