โรคพิษสุนัขบ้า เป็นโรคที่สามารถป้องกันได้ด้วยวัคซีน zoonotic และไวรัส เมื่ออาการทางคลินิกปรากฏขึ้น โรคพิษสุนัขบ้า จะเป็นอันตรายถึงชีวิตเกือบ 100% ในผู้ป่วยมากถึง 99% สุนัขในบ้านมีหน้าที่ในการแพร่เชื้อไวรัสพิษสุนัขบ้าสู่มนุษย์ อย่างไรก็ตามโรคพิษสุนัขบ้าสามารถส่งผลกระทบต่อทั้งสัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่า มันแพร่กระจายไปยังคนและสัตว์ผ่านการกัดหรือรอยขีดข่วนมักจะผ่านน้ำลาย
โรคพิษสุนัขบ้ามีอยู่ในทุกทวีปยกเว้นแอนตาร์กติกาโดยมีมากกว่า 95% ของการเสียชีวิตของมนุษย์เกิดขึ้นในภูมิภาคเอเชียและแอฟริกา โรคพิษสุนัขบ้าเป็นหนึ่งในโรคเขตร้อนที่ถูกทอดทิ้ง (NTD) ซึ่งส่วนใหญ่ส่งผลกระทบต่อประชากรที่ยากจนและเปราะบางที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบทห่างไกล ประมาณ 80% ของผู้ป่วยมนุษย์เกิดขึ้นในพื้นที่ชนบท แม้ว่าวัคซีนของมนุษย์ที่มีประสิทธิภาพและอิมมูโนโกลบูลินจะมีอยู่สําหรับโรคพิษสุนัขบ้า แต่ก็ไม่สามารถหาได้ง่ายหรือเข้าถึงได้สําหรับผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ ทั่วโลกไม่ค่อยมีรายงานผู้เสียชีวิตจากโรคพิษสุนัขบ้าและเด็กอายุระหว่าง 5-14 ปีเป็นเหยื่อบ่อยครั้ง การจัดการการสัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าซึ่งค่าใช้จ่ายเฉลี่ยของการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าหลังการสัมผัส (PEP) ปัจจุบันอยู่ที่ประมาณค่าเฉลี่ย 108 เหรียญสหรัฐอาจเป็นภาระทางการเงินที่ร้ายแรงสําหรับครอบครัวที่ได้รับผลกระทบซึ่งรายได้เฉลี่ยต่อวันอาจต่ำเพียง 1-2 เหรียญสหรัฐต่อคน1
ทุกปีผู้คนมากกว่า 29 ล้านคนทั่วโลกได้รับการฉีดวัคซีนหลังกัด สิ่งนี้คาดว่าจะป้องกันการเสียชีวิตจากโรคพิษสุนัขบ้าหลายแสนคนต่อปี ทั่วโลกภาระทางเศรษฐกิจของโรคพิษสุนัขบ้าที่เป็นสื่อกลางของสุนัขอยู่ที่ประมาณ 8.6 พันล้านเหรียญสหรัฐต่อปี
กําจัดโรคพิษสุนัขบ้าในสุนัข
โรคพิษสุนัขบ้าเป็นโรคที่ป้องกันได้ด้วยวัคซีน การฉีดวัคซีนสุนัขเป็นกลยุทธ์ที่คุ้มค่าที่สุดในการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าในคน การฉีดวัคซีนสุนัขช่วยลดการเสียชีวิตที่เกิดจากโรคพิษสุนัขบ้าที่เป็นสื่อกลางของสุนัขและความต้องการยาเป๊ปซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการดูแลผู้ป่วยกัดสุนัข
การตระหนักถึงโรคพิษสุนัขบ้าและการป้องกันสุนัขกัด
การศึกษาเกี่ยวกับพฤติกรรมสุนัขและการป้องกันการกัดสําหรับทั้งเด็กและผู้ใหญ่เป็นส่วนเสริมที่สําคัญของโครงการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าและสามารถลดทั้งอุบัติการณ์ของโรคพิษสุนัขบ้าของมนุษย์และภาระทางการเงินในการรักษาสุนัขกัดต่อย การเพิ่มความตระหนักในการป้องกันและควบคุมโรคพิษสุนัขบ้าในชุมชนรวมถึงการศึกษาและข้อมูลเกี่ยวกับการเป็นเจ้าของสัตว์เลี้ยงอย่างมีความรับผิดชอบวิธีป้องกันการถูกสุนัขกัดและมาตรการดูแลทันทีหลังถูกกัด การมีส่วนร่วมและความเป็นเจ้าของโปรแกรมในระดับชุมชนช่วยเพิ่มการเข้าถึงและการรับข้อความสําคัญ
การฉีดวัคซีนของประชาชน
วัคซีนชนิดเดียวกันนี้ใช้เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันให้กับผู้คนหลังจากได้รับสาร (ดู PEP) หรือก่อนสัมผัสกับโรคพิษสุนัขบ้า (พบได้น้อยกว่า) แนะนําให้ฉีดวัคซีนก่อนการสัมผัสสําหรับผู้ที่อยู่ในอาชีพที่มีความเสี่ยงสูงบางอย่างเช่นพนักงานในห้องปฏิบัติการที่จัดการกับโรคพิษสุนัขบ้าที่มีชีวิตและไวรัสที่เกี่ยวข้องกับโรคพิษสุนัขบ้า (lyssavirus) และผู้คน (เช่น เจ้าหน้าที่ควบคุมโรคสัตว์และเจ้าหน้าที่พิทักษ์สัตว์ป่า) ซึ่งกิจกรรมทางวิชาชีพหรือส่วนตัวอาจทําให้พวกมันสัมผัสโดยตรงกับค้างคาว สัตว์กินเนื้อ หรือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆ ที่อาจติดเชื้อ
การฉีดวัคซีนก่อนการสัมผัสอาจถูกระบุสําหรับนักเดินทางกลางแจ้งและชาวต่างชาติ ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกลที่มีความเสี่ยงต่อการสัมผัสโรคพิษสุนัขบ้าสูงและ จํากัด การเข้าถึงชีววิทยาของโรคพิษสุนัขบ้าในท้องถิ่น ในที่สุดการฉีดวัคซีนควรได้รับการพิจารณาสําหรับเด็กที่อาศัยอยู่ในหรือเยี่ยมชมพื้นที่ดังกล่าว ขณะที่พวกเขาเล่นกับสัตว์พวกเขาอาจได้รับการกัดที่รุนแรงมากขึ้นหรือไม่อาจรายงานการกัด
อาการ
ระยะฟักตัวของโรคพิษสุนัขบ้าโดยทั่วไปคือ 2-3 เดือน แต่อาจแตกต่างกันไปตั้งแต่ 1 สัปดาห์ถึง 1 ปีขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆเช่นตําแหน่งของการเข้าสู่ไวรัสและปริมาณไวรัส อาการเริ่มแรกของโรคพิษสุนัขบ้า ได้แก่ ไข้ที่มีอาการปวดและรู้สึกเสียวซ่าผิดปกติหรือไม่สามารถอธิบายได้ทิ่มแทงหรือรู้สึกแสบร้อน (paraesthesia) ที่บริเวณแผล เมื่อไวรัสแพร่กระจายไปยังระบบประสาทส่วนกลางการอักเสบที่ก้าวหน้าและร้ายแรงของสมองและไขสันหลังจะพัฒนาขึ้น
โรคมีสองรูปแบบ
- โรคพิษสุนัขบ้าโกรธส่งผลให้เกิดสัญญาณของสมาธิสั้นพฤติกรรมตื่นเต้นง่าย hydrophobia (กลัวน้ํา) และบางครั้ง aerophobia (กลัวร่างหรืออากาศบริสุทธิ์) ความตายเกิดขึ้นหลังจากไม่กี่วันเนื่องจากภาวะหัวใจหยุดเต้นและระบบทางเดินหายใจ
- โรคพิษสุนัขบ้าอัมพาตคิดเป็นประมาณ 20% ของจํานวนผู้ป่วยทั้งหมดของมนุษย์ โรคพิษสุนัขบ้ารูปแบบนี้ดําเนินไปอย่างน่าทึ่งน้อยกว่าและมักจะยาวกว่ารูปแบบที่โกรธเกรี้ยว กล้ามเนื้อค่อยๆกลายเป็นอัมพาตเริ่มต้นที่เว็บไซต์ของกัดหรือรอยขีดข่วน อาการโคม่าค่อยๆพัฒนาและในที่สุดความตายก็เกิดขึ้น รูปแบบของโรคพิษสุนัขบ้าที่เป็นอัมพาตมักได้รับการวินิจฉัยผิดพลาดซึ่งเอื้อต่อการรายงานโรคน้อยเกินไป
วินิจฉัย
เครื่องมือวินิจฉัยในปัจจุบันไม่เหมาะสําหรับการตรวจหาการติดเชื้อพิษสุนัขบ้าก่อนที่จะเริ่มมีอาการของโรคทางคลินิกและเว้นแต่จะมีสัญญาณเฉพาะของโรคพิษสุนัขบ้าของโรคพิษสุนัขบ้าของ hydrophobia หรือ aerophobia การวินิจฉัยทางคลินิกอาจเป็นเรื่องยาก โรคพิษสุนัขบ้าของมนุษย์สามารถยืนยันได้ภายใน vitam และ post mortem โดยเทคนิคการวินิจฉัยต่างๆที่ตรวจจับไวรัสทั้งหมดแอนติเจนของไวรัสหรือกรดนิวคลีอิกในเนื้อเยื่อที่ติดเชื้อ สมองผิวหนังหรือน้ำลาย
แนะนำ : โรคประสาท คืออะไร?
บทความโดย : บาคาร่าออนไลน์