น้ำตาลและผู้ป่วยโรคเบาหวานต้องอยู่ห่างจากกันมากที่สุด หากคุณเป็นโรคเบาหวานที่ชอบทานของหวาน คุณควรลองใช้หญ้าหวาน ซึ่งเป็นสารให้ความหวานเทียม เพื่อตอบสนองความต้องการของคุณ! อย่างไรก็ตาม หญ้าหวานดีต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานหรือไม่? อ่านเพิ่มเติมเพื่อทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสารให้ความหวานเทียมนี้
หญ้าหวานได้มาจากใบพืชหญ้าหวานโดยวิธีสกัดน้ำแล้วทำให้เข้มข้น สารให้ความหวานจากหญ้าหวานเป็นสารให้ความหวานที่ปราศจากแคลอรี่ซึ่งใช้เพื่อลดการบริโภคน้ำตาลในขณะเดียวกันก็สนองความต้องการของหวานของคุณ สารประกอบหญ้าหวานที่ออกฤทธิ์คือการผสมผสานของสตีวิออลไกลโคไซด์และรีโบดิโอไซด์เอหลายชนิดร่วมกับสตีวิโอไซด์ไกลโคไซด์หลัก โดยทั่วไปจะอนุมานได้ว่าเป็นทางเลือกแทนน้ำตาล สารให้ความหวานจากธรรมชาติ หรือสารให้ความหวานแคลอรี่ต่ำ
หญ้าหวานดีต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานหรือไม่?
โดยธรรมชาติแล้วพวกเราหลายคนมักชอบอาหารที่มีรสหวาน แต่ขนมหวานอาจทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดสูงขึ้นได้ นี่อาจเป็นปัญหาได้หากคุณเป็นโรคเบาหวาน หากระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยโรคเบาหวานเพิ่มขึ้น อาจทำให้เกิดอาการและทำให้โรคแย่ลงได้
หญ้าหวานมีประโยชน์ต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานเนื่องจากมีผลต่อระดับน้ำตาลในเลือด หญ้าหวานจะไม่ทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดของร่างกายสูงขึ้นหลังจากที่คุณบริโภคเข้าไป ซึ่งต่างจากน้ำตาลทั่วไป ด้วยเหตุนี้ ผู้ที่เป็นเบาหวานจึงสามารถบริโภคสารให้ความหวานจากหญ้าหวานได้อย่างปลอดภัย นอกจากนี้ งานวิจัยบางชิ้นยังชี้ให้เห็นว่าหญ้าหวานอาจส่งผลต่อการลดระดับอินซูลินและกลูโคสได้จริง ใน การศึกษาปี 2553 หญ้าหวานช่วยลดระดับอินซูลินและน้ำตาลในเลือดของผู้เข้าร่วม
ข้อดีของหญ้าหวานสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน
- ลดระดับน้ำตาลในเลือดของคุณ
- เพิ่มความไวของอินซูลิน
- ช่วยในการลดน้ำหนัก
- ช่วยลดความเสี่ยงของโรคเบาหวาน
- ไม่ทำให้อ้วน
หญ้าหวานดีกว่าน้ำตาลสำหรับคุณหรือไม่?
หญ้าหวานในรูปแบบที่บริสุทธิ์ที่สุดสามารถเป็นทางเลือกที่ดีต่อสุขภาพแทนน้ำตาล และเมื่อใช้แทนอาหารและเครื่องดื่ม หญ้าหวานสามารถช่วยลดน้ำหนักและควบคุมน้ำหนักได้ เมื่อผสมสารให้ความหวานจากหญ้าหวานกับสารให้ความหวานเทียม สารให้ความหวานจากหญ้าหวานอาจไม่ใช่ทางเลือกที่ดีต่อสุขภาพ วิธีการสกัดและการประมวลผลที่แตกต่างกันของสารให้ความหวานจากหญ้าหวานเชิงพาณิชย์อาจส่งผลต่อคุณสมบัติและคุณประโยชน์เช่นกัน
credit : ufa168
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *