เต้าหู้ดีต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานหรือไม่? หากคุณต้องการเลือกสิ่งที่ดีต่อสุขภาพแต่อร่อย เต้าหู้คือตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับคุณ เต้าหู้เป็นอาหารที่ทำจากถั่วเหลืองซึ่งสามารถใช้ได้ทั้งอาหารคาวและหวาน เต้าหู้เป็นแหล่งโปรตีนจากพืช เหล็ก แคลเซียม และสารอาหารอื่นๆ เป็นอาหารวีแกนที่มีโปรตีนและเส้นใยจำนวนมาก เต้าหู้เป็นตัวเลือกอาหารที่ดีสำหรับคุณหากคุณได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคเบาหวานและกำลังคิดที่จะรวมตัวเลือกอาหารเพื่อสุขภาพไว้ในอาหารของคุณด้วย ดัชนีน้ำตาลในเลือดของเต้าหู้อยู่ที่ 15 ทำให้ปลอดภัยมากสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน
เต้าหู้ดีต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานหรือไม่?
ใช่ เต้าหู้สามารถรวมอยู่ในอาหารที่เป็นโรคเบาหวานได้ จากการศึกษาพบว่า เต้าหู้ช่วยเพิ่มความไวของเนื้อเยื่อและอวัยวะต่ออินซูลิน ซึ่งช่วยควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด และลดความต้านทานต่ออินซูลินในผู้ป่วย เบาหวาน นอกจากนี้ ยังช่วยเพิ่มการผลิตอินซูลินและปรับปรุงการทำงานของอินซูลินในผู้ป่วยเบาหวานชนิดอื่น ไม่เพียงเท่านี้ การเปลี่ยนรูปแบบการบริโภคอาหารโดยรวมเต้าหู้และอาหารเพื่อสุขภาพอื่นๆ อาจช่วยป้องกันและควบคุมโรคเบาหวานได้
เต้าหู้ส่งผลต่อน้ำตาลในเลือดหรือไม่?
เต้าหู้ไม่ส่งผลเสียต่อระดับน้ำตาลในเลือดของคุณ เต้าหู้อุดมไปด้วยโปรตีน ซึ่งเป็นที่รู้กันว่ามีผลน้อยมากต่อน้ำตาลในเลือดเมื่อมีอินซูลินเพียงพอ โปรตีนมีแนวโน้มที่จะชะลอการดูดซึมน้ำตาลและคาร์โบไฮเดรต ซึ่งช่วยปรับสมดุลระดับน้ำตาลในเลือด โดยจะมีผลอย่างค่อยเป็นค่อยไปต่อระดับน้ำตาลในเลือดภายในไม่กี่ชั่วโมง เนื่องจากจะเปลี่ยนเป็นกลูโคสช้ากว่าคาร์โบไฮเดรต
ประโยชน์ของเต้าหู้สำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน
- เต้าหู้ยังเป็นแหล่งที่อุดมไปด้วยแร่ธาตุ เช่น แคลเซียม สังกะสี แมกนีเซียม ฟอสฟอรัส เหล็ก และทองแดง นอกจากนี้ ยังมีวิตามินบี เค ไนอาซิน โฟเลต และกรดแพนโทธีนิก
- ไขมันไม่อิ่มตัวจะทำให้ LDL หรือคอเลสเตอรอลที่เป็นอันตรายอยู่ในระดับต่ำ ไขมันไม่อิ่มตัวเหล่านี้ยังช่วยเพิ่มปริมาณ HDL หรือคอเลสเตอรอลชนิดดีในร่างกายอีกด้วย
- เส้นใยอาหารในเต้าหู้ช่วยชะล้างคอเลสเตอรอลส่วนเกินออกจากร่างกาย ซึ่งช่วยรักษาสุขภาพหัวใจให้แข็งแรง
- กรดไขมันโอเมก้า 3 ในเต้าหู้ช่วยลดไขมันในเลือดและป้องกันการอุดตันของหลอดเลือด กรดไขมันเหล่านี้ยังป้องกันการเพิ่มขึ้นของความดันโลหิตและลดความเสี่ยงของการเต้นของหัวใจผิดปกติ กรดไขมันโอเมก้า 3 ในเต้าหู้ทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันสุขภาพหัวใจ
- เต้าหู้มีสารต้านการอักเสบ เช่น เปปไทด์ที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพ ซึ่งช่วยลดการอักเสบเรื้อรัง ป้องกันความเสียหายต่อหลอดเลือดและป้องกันความดันโลหิตสูง
- การรับประทานเต้าหู้เพื่อรักษาโรคเบาหวานยังช่วยป้องกันความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนทางหัวใจด้วย ในโรคเบาหวานที่ไม่สามารถควบคุมได้ ความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับหัวใจจะเพิ่มขึ้น เต้าหู้ประกอบด้วยเปปไทด์และไอโซฟลาโวนที่สกัดจากถั่วเหลือง ซึ่งช่วยลดความต้านทานต่ออินซูลินและปรับปรุงการทำงานของอินซูลิน ช่วยให้ระดับน้ำตาลในเลือดอยู่ภายใต้การควบคุมและช่วยให้หัวใจแข็งแรง
ความเสี่ยงของเต้าหู้สำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน
- ระวังปริมาณคาร์โบไฮเดรตในอาหารอยู่เสมอเพื่อควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ดังนั้นจึงแนะนำให้รับประทานเต้าหู้สำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานด้วยอาหารที่มีโปรตีนสูง เพื่อป้องกันระดับน้ำตาลในเลือดพุ่งสูงขึ้นอย่างกะทันหัน
- เช่นเดียวกับอาหารอื่นๆ คุณต้องดูปริมาณอาหารที่มีถั่วเหลืองเป็นหลักในอาหารประจำวันของคุณ เต้าหู้เป็นแหล่งที่อุดมไปด้วยไฟโตเอสโตรเจน การบริโภคมากเกินไปอาจรบกวนการสังเคราะห์ฮอร์โมนเอสโตรเจนในร่างกาย ส่งผลให้ฮอร์โมนไม่สมดุล
- น้อยคนนักที่จะแพ้ถั่วเหลืองและผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลือง การบริโภคเต้าหู้ในคนดังกล่าวอาจทำให้เกิดอาการปวดท้องและท้องร่วง ผิวหนังแดง คัน ลมพิษ เวียนศีรษะ หายใจลำบาก และสับสน คนเหล่านี้ควรหลีกเลี่ยงการรับประทานเต้าหู้เพื่อรักษาโรคเบาหวานหรือเป็นแหล่งโปรตีนในอาหารของตน
- •ผู้ที่เป็นโรคแทรกซ้อนจากเบาหวาน เช่น โรคไตจากเบาหวาน อาจพบว่าการทำงานของไตลดลงหลังจากรับประทานโปรตีนมากเกินไป การมีเต้าหู้สำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานในคนเหล่านี้อาจทำให้อาการแทรกซ้อนของไตแย่ลงได้
เต้าหู้และอาหารจากถั่วเหลืองอื่นๆ ถือว่ามีประโยชน์ต่อสุขภาพโดยรวม อาหารเหล่านี้ช่วยปรับปรุงสุขภาพหัวใจและเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน การบริโภคอาหารจากถั่วเหลืองช่วยปกป้องร่างกายจากการเจ็บป่วยเรื้อรังและมะเร็งต่างๆ เลิกกังวลเกี่ยวกับคำถาม ‘ เต้าหู้ดีต่อโรคเบาหวาน ‘ เนื่องจากมีโปรตีนสูงทำให้เต้าหู้เป็นตัวเลือกที่ปลอดภัย นอกจากคุณประโยชน์มากมายแล้ว คุณควรระวังการบริโภคอาหารถั่วเหลืองทั้งหมดอยู่เสมอ เพื่อป้องกันตัวเองจากผลกระทบที่เป็นอันตรายจากการบริโภคผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองมากเกินไป
credit : ufa168
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *